Շահան Շահնուր․ Նահանջ առանց երգի․ վելուծություն

«Նահանջ առանց երգի»


Վեպի գլխավոր հերոսներն են Պետրոսը և Նենեթը, ում սիրո պատմությունը ներկայացված է այս վեպում։  Պոլսից Փարիզ գաղթած Պետրոսը լուսանկարիչ էր, ով աշխատում էր լուսանկարչատներից մեկում, որի տնօրենն է պատահում լինել Նենեթը՝ մադամ Ժանն, ով շատ հմայչ և գեղեցիկ կին էր Պետրոսը սիրահարվում է նրան և հետագայում սիրած աղջկան անվանում Նենեթ։ Սակայն Նենեթը ազատ չէ, նա Լեսքյուրի սիրուհին է և վերջինիս փողերով է բացել իր լուսանկարչատունը։ Պետրոսը, իմանալով այդ մասին, տանջվում էր։ Թեև Պետրոսի ու Նենեթի սերը փոխադարձ է, բայց Նենեթը վերադառնում է Լեսքյուրի մոտ։ Մի օր տղան իմանում է սիրելիի ոչ այնքան լավ անցյալի մասին, սակայն սերը կուրացրել էր նրան և չի կարողանում հրաժարվել Նենեթից։
Նա վաճառում է ունեցվածքը, տեղափոխվում ուրիշ քաղաք և աշխատում որպես բանվոր։ Սակայն այստեղ էլ նրան գտնում է Նենեթը։ Ավտովթարի հետևանքով Լեսքյուրը մահացել էր, իսկ Նենեթը անդամահատվել։ Նրա թևը կտրել էին, և նա վերադարձել էր Պետրոսի մոտ և Պետրոսը նրա հետ հեռանում է մի գյուղ ապրելու ։ Սակայն այնտեղ էլ նրա բախտը չի բերում։ Երբ Պետրոսը մի քանի օրով մեկնում է Փարիզ, Նենեթը որոշում է հեռանալ նրանից, որպեսզի չխորտակի Պիերի ապագան։  Վերադարձին Պետրոսը Նենեթին գտնում է մահամերձ։ Նենեթի մահից հետո Պետրոսը ուզում է արտաբերել «Հայր մերը», բայց աղոթքի բառերը չի հիշում։ Կոստանը հուշում է ֆրանսերենը, և նա կրկնում է։ Նա արդեն վերջնականապես դարձել էր Պիեր, այսինքն ֆրանսիացի։ Նահանջն ազգային էությունից կատարյալ էր։

Comments

Popular posts from this blog

ՄԱՅՐԻԿԻՍ. վերլուծություն

Ջորջ Օրուել, Անասնաֆերմա (վերլուծություն)

Սաադիի վերջին գարունը․ վերլուծություն