Շահան Շահնուր․ Նահանջ առանց երգի․ վելուծություն
«Նահանջ առանց երգի»
Վեպի գլխավոր հերոսներն են
Պետրոսը և Նենեթը, ում սիրո պատմությունը ներկայացված է այս վեպում։ Պոլսից Փարիզ գաղթած Պետրոսը
լուսանկարիչ էր, ով աշխատում էր լուսանկարչատներից
մեկում, որի տնօրենն է պատահում լինել Նենեթը՝ մադամ Ժանն, ով շատ հմայչ և գեղեցիկ կին էր
Պետրոսը սիրահարվում է նրան և հետագայում սիրած աղջկան անվանում Նենեթ։ Սակայն Նենեթը ազատ չէ, նա Լեսքյուրի
սիրուհին է և վերջինիս փողերով է բացել իր լուսանկարչատունը։ Պետրոսը, իմանալով այդ մասին, տանջվում
էր։
Թեև Պետրոսի ու Նենեթի սերը փոխադարձ է, բայց
Նենեթը վերադառնում է Լեսքյուրի մոտ։ Մի օր տղան իմանում է սիրելիի ոչ այնքան լավ անցյալի
մասին, սակայն սերը կուրացրել
էր նրան և չի կարողանում հրաժարվել Նենեթից։
Նա վաճառում է ունեցվածքը,
տեղափոխվում ուրիշ քաղաք և աշխատում որպես բանվոր։ Սակայն այստեղ էլ նրան գտնում է Նենեթը։ Ավտովթարի հետևանքով Լեսքյուրը մահացել
էր, իսկ Նենեթը անդամահատվել։ Նրա թևը կտրել էին, և նա վերադարձել էր Պետրոսի մոտ և
Պետրոսը նրա հետ հեռանում է մի գյուղ ապրելու
։ Սակայն այնտեղ էլ նրա բախտը չի բերում։ Երբ Պետրոսը մի քանի օրով մեկնում է Փարիզ, Նենեթը որոշում է հեռանալ
նրանից, որպեսզի չխորտակի Պիերի ապագան։ Վերադարձին
Պետրոսը Նենեթին գտնում է մահամերձ։ Նենեթի մահից հետո Պետրոսը ուզում է արտաբերել «Հայր մերը», բայց աղոթքի բառերը չի հիշում։ Կոստանը հուշում է ֆրանսերենը,
և նա կրկնում է։ Նա արդեն վերջնականապես դարձել էր Պիեր, այսինքն ֆրանսիացի։ Նահանջն
ազգային էությունից կատարյալ էր։
Comments
Post a Comment